แม้ไปโตเกียวหนนี้ แม้ผมจะกดกาแฟอุ่นจากเครื่องหยอดเหรียญมากินง่ายๆ (และอุ่นมือแก้หนาวไปในตัว) อยู่ทุกวัน แต่ก็มีร้านกาแฟร้านหนึ่งที่ตั้งใจไว้ว่าจะไปเยี่ยมให้ได้สักครั้งอยู่นะ

        ร้านที่ว่าคือร้าน "Bear Pond Espresso" ร้านกาแฟเล็กๆ ในย่านสุดฮิปอย่าง "Shimokitazawa" และไฮไลท์ที่ทำให้ผมนั่งรถไฟมาร่วมครึ่งชั่วโมง (ไม่รวมหลงทางในสถานี) ก็เพื่อจะมากินกาแฟ Dirty ของร้านเค้านี่แหละ

        หลายคนรู้จักกาแฟเปรอะ Dirty กันอยู่แล้ว แต่รู้มั้ยว่าต้นกำเนิดกาแฟเล็กๆ แก้วนี้นั้นถือกำเนิดในร้านกาแฟที่หน้าตาไม่สะดุดตาอะไรร้านนี้แหละครับ!

        เดือนกุมภาพันธ์เป็นเดือนที่หนาวที่สุดของญี่ปุ่น และที่โตเกียวเองฟ้าก็มืดเร็วเช่นกัน ผมไปถึงย่าน Shimokitazawa ราวๆ ห้าโมงเย็น ถึงตอนนั้นฟ้าก็มืดแล้ว แต่บรรยากาศรอบด้านยังครึกครื้น เพราะ Shimokitazawa คือย่านที่หนุ่มสาวผู้รักการแต่งตัวและหลงใหลในสไตล์วินเทจมารวมตัวกันนั่นเอง

        ร้าน "Bear Pond Espresso" ตั้งอยู่ไม่ไกลจาก Shimo-Kitazawa Station แต่เพราะทางเดินเป็นตรอกเล็กๆ มากมาย หนุ่มสาวแต่งตัวสุดแนวก็เดินกันขวักไขว่ละลานตา แถมฟ้าก็มืดแล้ว ทำเอาผมเดินผ่านร้านกาแฟเล็กๆ ร้านนี้ไปโดยไม่ทันรู้ตัวทีเดียว ยังดีที่เงยหน้าไปสะดุดตากับป้าย "หมีเรืองแสง" ด้านบน ไอ้เราจึงวกตัวกลับมาได้ทัน

        ร้านกาแฟร้านนี้เป็นร้านเล็กมีที่นั่งไม่กี่ที่ ตอนที่ผมไปถึงมีสองสาวนั่งคุยกันสนุกสนาน กับชายชราที่ดูจะเป็นคอกาแฟกำลังคุยกับบาริสต้าหนุ่มอย่างถูกคอ ผมตั้งมั่นมาจากบ้านแล้วว่าจะลองจิบ Dirty ดังนั้นเมื่อไปถึงเคาน์เตอร์จึงอ้าปากสั่งทันทีอย่างไม่ลังเล สนนราคาแก้วละ ¥650

        แอบจะเสียดายนิดหน่อยที่บาริสต้าในวันนั้นเป็นเด็กหนุ่มในร้าน ไม่ใช่คุณเจ้าของร้านตัวจริง (ที่เขาว่ากันว่านิสัยแกออกจะ "แหวกแนว" และ "ขบถ" ตามย่านที่อยู่) แต่ถึงอย่างนั้นรสมือลูกศิษย์ก็ประหนึ่งอาจารย์นั่นแหละนะ

        ท่ามกลางอากาศหนาวในเวลาห้าโมงเย็นเศษๆ Dirty แก้วนี้ของผมเป็นแก้วเล็กๆ เปรอะๆ ตามสไตล์ดั้งเดิมเลยครับ เรียกได้ว่า First impression ดีสุดๆ เพราะการเสิร์ฟในแก้วที่ดูเลอะๆ เรียลๆ แต่คลาสสิกแบบนี้แหละ 

        Espresso shot ที่ใช้มีความเข้มข้นแต่ไม่เข้มมากทำให้ดื่มได้ไม่ลำบาก ยังมีความนัวของนมแช่เย็นจัดมาสร้างความกลมกล่อมให้กับตัวเครื่องดื่มด้วยอีกแรง

        แต่เหตุผลที่ผมชอบเมนูนี้และคิดว่าแม้จะดื่มในเวลาและอากาศประมาณนี้ก็ยังเข้ากั๊นเข้ากันคือ ตัวเครื่องดื่มไม่หวานมาก ไม่มีการเติมครีมใดๆ มีเพียงช็อตกาแฟและนมเย็นกับกลิ่นหอมของกาแฟและรสสัมผัสดิบๆ อย่างแท้จริง

        ผมไม่ได้นั่งอยู่นาน เหตุผลเพราะไม่อยากนั่งแช่ในร้านนานเท่าไหร่ตามวัฒนธรรมแบบญี่ปุ่นแหละนะ บวกกับฟ้ามืดมากแล้ว ยังอยากจะเดินเล่นแถวนี้อีกสักเล็กน้อยก่อนกลับ ดังนั้นหลังจิบเสร็จ คืนแก้วเรียบร้อย ก็เลยถอยออกมา

        แต่มีความอิ่มเอมใจประมาณหนึ่งติดตัวกลับออกมาด้วย เพราะอย่างน้อยวันนี้ก็ได้จิบต้นตำนานกาแฟ Dirty กับเขาสักที แต่ยังมีเมนูอื่นๆ น่าสนใจที่อยากลิ้มลองเพิ่มเติม เสียดายแค่เวลามีไม่มากพอแถมยังไปตัวคนเดียว หนหน้าถ้าเข้าโตเกียวอีกคงได้แวะกลับไปใหม่ครับ